മര്ത്ത്യ ജന്മം വെടിഞ്ഞു ഞാനൊരു
ശലഭമായീ ഭൂവില് പിറന്നു
ദര്ഭ മുനയുടെ താഡനമേല്ക്കാതെ
പട്ടുനൂല് പുതപ്പില് ഞാനെന്
പിറവിയെ കാത്തു കിടന്നു
കൊതിച്ചപോലൊരുദിനം
വസന്തത്തിന് പട്ടുമെത്തയിലേക്ക്
വര്ണ വിളക്കുകള് ചിറകായ്
തെളിയിച്ചു ഞാനെന് ജന്മം
ഭൂവിനായ് പകുത്തു നല്കി
സൌന്ദര്യമാകെ ദേഹത്ത് വിരിയിച്ച
ദൈവത്തിനൊരു നന്ദി പറയാതെ
മധുവുണ്ണാന് തിടുക്കമായ്
പറന്നകന്നു ഞാനെന്
ഗര്ഭ ഗൃഹത്തെ ഗൌനിക്കാതെ
നിറങ്ങള് ചുടുചായം പൂശിയ
പൂക്കളില് മറ്റൊരു വര്ണമായ് ഞാന്
മന്ദ മാരുതന് തൊട്ടിലാട്ടി
പച്ചില ചാര്ത്തില് നിദ്ര പൂകി
തേന് നുകര്ന്നതില് പിന്നെ
പൂമരം തേടി ഞാന്
പറന്നകലവേ ചിറകറ്റു വീണു ഞാന്
ഇത്തിരി തേനുമായ് ഒത്തിരി ദിനരാത്രം
ഇരുള് വീണു കേഴുന്നു
ഇതളടര്ന്ന പൂ പോലെ
വരും ജന്മത്തിലും എനിക്കീ ചിറകുകള് വേണം
വര്ണം പടര്ത്തും ശലഭ ജന്മം