വലിയ തലക്കെട്ടിനു താഴെ വിശാലമായ മണല്പ്പരപ്പിന്റെ ചിത്രം . അവിടവിടെയായി ചെറിയ നീരൊഴുക്ക് .. നിള . മലയാളത്തിന്റെ പുണ്യം .
അസഹനീയതയോടെ പത്രം വലിച്ചെറിഞ്ഞു . നേരില് കാണണം മരിക്കുന്ന പുഴയെ ..
വിജനമായ മണലിലൂടെ നടന്നു . ഇരുള് പരക്കാന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു . മുഖത്ത് വീശിയടിക്കുന്ന വരണ്ട കാറ്റ് .
പെട്ടെന്നൊരു തേങ്ങല് ശബ്ദം ഉയര്ന്നോ ? ... ഭീതിയാല് ശരീരമാകെ ഒന്ന് നടുങ്ങിയുലഞ്ഞു . രോമകൂപങ്ങള് തുടിച്ചുയര്ന്നു .
ചുറ്റും വിഹ്വലതയോടെ നോക്കവേ ....
ശാന്തമായി ഒഴുകുന്ന നീര്ച്ചാലില് നിന്നും ഒരു സ്ത്രീ രൂപം മുങ്ങി നിവര്ന്നു . നീണ്ട മുടിയിഴകളില് നിന്നും ജല കണങ്ങള് ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നു . ആ രൂപം തന്റെ മുന്നിലെക്കാണോ വരുന്നത് ?
ആ സ്ത്രീ രൂപത്തെ നോക്കി . പരിപൂര്ണ നഗ്ന .
" ആരാണ് നീ ? " ശബ്ദം അല്പം വിറച്ചു .
" ഞാന് നിള ... !!! " ക്ഷീണിതയായ അവളുടെ സ്വരം
"നിളയോ ? ... " നടുക്കം പൂര്ണ്ണം
" അതെ .. നിങ്ങള് അറിയുന്ന അതെ നിളാ നദി തന്നെ ഞാന് !"
" നിങ്ങള് അല്ലെ മരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് ജനങ്ങള് പറയുന്നത് ? "
" മരിക്കുകയാണോ ? കൊല്ലുകയല്ലേ ? " ചാട്ടുളി പോലെ അവളുടെ ശബ്ദം .
" കൊല്ലുകയോ ? മനസിലായില്ല ... "
" മനസിലായില്ലേ ? ഞാന് മരിക്കുകയല്ല . എന്നെ കൊല്ലുകയാണ് "
" ആട്ടെ . നിങ്ങളുടെ വസ്ത്രം എവിടെ ? എന്താണ് നിങ്ങള് നഗ്നയായി നില്ക്കുന്നത് ? "
" എന്റെ വസ്ത്രങ്ങള് മണലൂറ്റുകാര് അഴിച്ചെടുത്തു . ഈ മണല്തരികളാണ് എന്റെ വസ്ത്രം . "
" നിങ്ങള് എന്തുകൊണ്ട് തടഞ്ഞില്ല ? എന്തുകൊണ്ട് ഉറക്കെ കരഞ്ഞില്ല ? "
" തടയാനുള്ള എന്റെ കൈകള് പണ്ടേ നിങ്ങളെല്ലാവരും വെട്ടിയെടുത്തില്ലേ ? എന്റെ കൈവഴികള് മുഴുവന് നിങ്ങള് മണ്ണിട്ട് നികത്തിയില്ലേ ? എന്റെ നാവിനെ ബന്ധിച്ചു എന്നെ നിശബ്ദയാക്കി എന്നെക്കുറിച്ച് വാര്ത്തകള് സൃഷ്ടിച്ചു നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ കീശ വീര്പ്പിചില്ലേ ? "
അവളുടെ ശബ്ദത്തില് നിസ്സഹായതയും രോഷവും മുഴച്ചു നിന്നു . വികാരാധിക്യത്താല് കിതച്ചു കിതച്ചു അവളുടെ ശബ്ദം നേര്ത്ത് വന്നു .
വാക്കുകള് തൊണ്ടയില് കുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു . ചുണ്ടില് കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പുരസം .
" നിങ്ങള് എന്തിനാണ് കരയുന്നത് ? "
" ഞാന് നിളയെ സ്നേഹിക്കുന്നത് കൊണ്ട് "
" നിങ്ങള്ക്കതിനുള്ള അവകാശമില്ല . ഈ ബാക്കിയുള്ള ശരീരത്തെ കൂടി വെട്ടി മുറിച്ചു വില്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന നിങ്ങള്ക്ക് സ്നേഹിക്കാന് എന്തവകാശം ? "
" ഇല്ല .. ഞാന് മനസിലാക്കുന്നു .. എനിക്കതിനുള്ള അവകാശമില്ല .. അര്ഹതയില്ല ... !!! "
" എങ്കില് പൊയ്ക്കോളൂ . എനിക്ക് വേണ്ടി കള്ളക്കണ്ണീര് ഒഴുക്കരുത് . കപട സ്നേഹം എനിക്ക് വേണ്ട . പൊയ്ക്കോളൂ !!! "
നീര്ചാലിലേക്ക് തിരികെ ഇറങ്ങിപ്പോകുന്ന അവളെ കാണാന് കണ്ണുകളില് മൂടിയ കാപട്യത്തിന്റെ ആവരണം അനുവദിക്കുന്നില്ല.. അവളുടെ വാക്കുകള് പ്രപഞ്ചം മുഴുവന് അലയടിക്കുന്നു ..
" ഞാന് മരിക്കുകയല്ല .. എന്നെ കൊല്ലുകയാണ് !!! "
തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള് ഒരു കാര്യം മാത്രമേ മനസ്സില് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ..
ഇനിയെങ്കിലും കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യാതിരിക്കാം .. നമ്മുടെ നിളയെ .. നമ്മുടെ പൈതൃകത്തെ .. നമ്മുടെ സ്വന്തം .............. !!!
അസഹനീയതയോടെ പത്രം വലിച്ചെറിഞ്ഞു . നേരില് കാണണം മരിക്കുന്ന പുഴയെ ..
വിജനമായ മണലിലൂടെ നടന്നു . ഇരുള് പരക്കാന് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു . മുഖത്ത് വീശിയടിക്കുന്ന വരണ്ട കാറ്റ് .
പെട്ടെന്നൊരു തേങ്ങല് ശബ്ദം ഉയര്ന്നോ ? ... ഭീതിയാല് ശരീരമാകെ ഒന്ന് നടുങ്ങിയുലഞ്ഞു . രോമകൂപങ്ങള് തുടിച്ചുയര്ന്നു .
ചുറ്റും വിഹ്വലതയോടെ നോക്കവേ ....
ശാന്തമായി ഒഴുകുന്ന നീര്ച്ചാലില് നിന്നും ഒരു സ്ത്രീ രൂപം മുങ്ങി നിവര്ന്നു . നീണ്ട മുടിയിഴകളില് നിന്നും ജല കണങ്ങള് ഇറ്റിറ്റു വീഴുന്നു . ആ രൂപം തന്റെ മുന്നിലെക്കാണോ വരുന്നത് ?
ആ സ്ത്രീ രൂപത്തെ നോക്കി . പരിപൂര്ണ നഗ്ന .
" ആരാണ് നീ ? " ശബ്ദം അല്പം വിറച്ചു .
" ഞാന് നിള ... !!! " ക്ഷീണിതയായ അവളുടെ സ്വരം
"നിളയോ ? ... " നടുക്കം പൂര്ണ്ണം
" അതെ .. നിങ്ങള് അറിയുന്ന അതെ നിളാ നദി തന്നെ ഞാന് !"
" നിങ്ങള് അല്ലെ മരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്ന് ജനങ്ങള് പറയുന്നത് ? "
" മരിക്കുകയാണോ ? കൊല്ലുകയല്ലേ ? " ചാട്ടുളി പോലെ അവളുടെ ശബ്ദം .
" കൊല്ലുകയോ ? മനസിലായില്ല ... "
" മനസിലായില്ലേ ? ഞാന് മരിക്കുകയല്ല . എന്നെ കൊല്ലുകയാണ് "
" ആട്ടെ . നിങ്ങളുടെ വസ്ത്രം എവിടെ ? എന്താണ് നിങ്ങള് നഗ്നയായി നില്ക്കുന്നത് ? "
" എന്റെ വസ്ത്രങ്ങള് മണലൂറ്റുകാര് അഴിച്ചെടുത്തു . ഈ മണല്തരികളാണ് എന്റെ വസ്ത്രം . "
" നിങ്ങള് എന്തുകൊണ്ട് തടഞ്ഞില്ല ? എന്തുകൊണ്ട് ഉറക്കെ കരഞ്ഞില്ല ? "
" തടയാനുള്ള എന്റെ കൈകള് പണ്ടേ നിങ്ങളെല്ലാവരും വെട്ടിയെടുത്തില്ലേ ? എന്റെ കൈവഴികള് മുഴുവന് നിങ്ങള് മണ്ണിട്ട് നികത്തിയില്ലേ ? എന്റെ നാവിനെ ബന്ധിച്ചു എന്നെ നിശബ്ദയാക്കി എന്നെക്കുറിച്ച് വാര്ത്തകള് സൃഷ്ടിച്ചു നിങ്ങള് നിങ്ങളുടെ കീശ വീര്പ്പിചില്ലേ ? "
അവളുടെ ശബ്ദത്തില് നിസ്സഹായതയും രോഷവും മുഴച്ചു നിന്നു . വികാരാധിക്യത്താല് കിതച്ചു കിതച്ചു അവളുടെ ശബ്ദം നേര്ത്ത് വന്നു .
വാക്കുകള് തൊണ്ടയില് കുരുങ്ങിയിരിക്കുന്നു . ചുണ്ടില് കണ്ണീരിന്റെ ഉപ്പുരസം .
" നിങ്ങള് എന്തിനാണ് കരയുന്നത് ? "
" ഞാന് നിളയെ സ്നേഹിക്കുന്നത് കൊണ്ട് "
" നിങ്ങള്ക്കതിനുള്ള അവകാശമില്ല . ഈ ബാക്കിയുള്ള ശരീരത്തെ കൂടി വെട്ടി മുറിച്ചു വില്ക്കാന് ശ്രമിക്കുന്ന നിങ്ങള്ക്ക് സ്നേഹിക്കാന് എന്തവകാശം ? "
" ഇല്ല .. ഞാന് മനസിലാക്കുന്നു .. എനിക്കതിനുള്ള അവകാശമില്ല .. അര്ഹതയില്ല ... !!! "
" എങ്കില് പൊയ്ക്കോളൂ . എനിക്ക് വേണ്ടി കള്ളക്കണ്ണീര് ഒഴുക്കരുത് . കപട സ്നേഹം എനിക്ക് വേണ്ട . പൊയ്ക്കോളൂ !!! "
നീര്ചാലിലേക്ക് തിരികെ ഇറങ്ങിപ്പോകുന്ന അവളെ കാണാന് കണ്ണുകളില് മൂടിയ കാപട്യത്തിന്റെ ആവരണം അനുവദിക്കുന്നില്ല.. അവളുടെ വാക്കുകള് പ്രപഞ്ചം മുഴുവന് അലയടിക്കുന്നു ..
" ഞാന് മരിക്കുകയല്ല .. എന്നെ കൊല്ലുകയാണ് !!! "
തിരിഞ്ഞു നടക്കുമ്പോള് ഒരു കാര്യം മാത്രമേ മനസ്സില് ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ ..
ഇനിയെങ്കിലും കൊല്ലാക്കൊല ചെയ്യാതിരിക്കാം .. നമ്മുടെ നിളയെ .. നമ്മുടെ പൈതൃകത്തെ .. നമ്മുടെ സ്വന്തം .............. !!!
beautifullllll ....... kaalika prasakthamaya vishayam valare nanaayi avatharipichirikanu... ennu avasanikum puzhakalod ulla manushyante ee kroorakruthyam! anywysssss mizheessssss keep writingggg.......
ReplyDelete